"Dni naszego życia. Część 1" Małgorzata Mikos - wyd. Novae Res

Autor: Małgorzata Mikos
Tytuł: Dni naszego życia. Część 1
Wydawnictwo: Novae Res
Rok wydania: 2018
Tytuł oryginału: - 
Nazwa cyklu: Dni naszego życia
Liczba stron: 353



 ,,Wczoraj to historia, jutro to tajemnica. Dziś to wyjątkowa chwila. Pamiętaj o tym, co było. Oczekuj tego, co dopiero nadejdzie. Żyj."

    Dzieje przypadku potrafią stworzyć wspaniałe rzeczy. Jedną z nich była chwila poznania się pewnego osiemdziesięcioletniego wdowca z samotną, młodą kobietą. Znaczy się, będąc sąsiadami, znali się już wcześniej, jednak dopiero teraz ich ścieżki się zetknęły. Okazało się, że mają podobne widzenie świata, a także bardzo dobrze się dogadują.
Tworzy się między nimi pewna bliska więź, którą określić możemy mianem przyjaźni. Mężczyzna wyraził prośbę, by kobieta została powierniczką jego życia. W ten sposób oboje wkraczają do bram przeszłości - bolesnej, niesprawiedliwej i okrutnej, tylko w niektórych miejscach okraszonej prawdziwym szczęściem. Oboje zmierzą się z obrazem wspomnień z dawnych lat, a wspólne rozmowy stworzą przemyślenia dotyczące teraźniejszości. Dokąd doprowadzą ich te emocjonalne miesiące? Czy historie przeszłości nie będą zbyt wielkim ciężarem dla tej kobiety?

    Pierwsze strony prezentowały się flegmatycznie. Trafne przemyślenia, jednakże powtarzane w kółko za pomocą tych samych bądź różnych słów mnie męczyły. Kiedy główna akcja i tematyka książki w końcu się rozpoczęła, zaczęłam wciągać się w tekst. Narracja była przyjemna i zrozumiała, a na dodatek opisane wydarzenia w ogromnej skali pobudzały moje emocje. Udało mi się nie popłakać z tego, co pamiętam, ale co rusz odłożywszy książkę, myślałam o życiu starszego pana i o tym, jakie wydarzenia będą następne. Przedstawiona historia brzmiała bardzo autentycznie oraz prawdziwie. Podziwiałam głównego bohatera za piękno, jakie sobą przedstawia. Szanuję tak cudownych ludzi i mam dla nich specjalne miejsce w sercu. Główna bohaterka zaskarbiła u mnie swą wrażliwością oraz otwartym, odważnym sercem i pomocną dłonią. Jej charakter stanowił duży kontrast z otoczeniem, czyli sytuacja obrazowała obecny stan pośród społeczeństwa. Kobieta jest przedstawicielką niewielkiej grupy ludzi, która z każdym miesiącem maleje. Chodzi o tych, mających jeszcze empatię oraz moralne wartości, kierujących się nimi w życiu. Obecnie w społeczeństwie tego brak, a małe miasteczko opisane w książce idealnie to obrazuje. Otoczenie bohaterów naprawdę mnie irytowało swą płytkością. Nie potrafiłam zrozumieć ich zachowań i raczej nie zrozumiem.

,,Ta opowieść z jednej strony jest niesamowita, z drugiej zaś skrywa tragiczne oblicze. Słodko-gorzkie przeżycia, które zbudowały jedno światło i połączyły dwie dusze. Historia jego życia, którą miałam okazję poznać, udowadnia, że pomimo niepowodzeń oraz licznych przeciwności warto walczyć, cieszyć się z otrzymanej szansy, bez przerwy czegoś pragnąć i uśmiechać się nawet wtedy, gdy przed sekundą po naszych policzkach płynęły słone łzy."

    Tak prezentuje się zestaw plusów i minusów Dni naszego życia, części pierwszej. Plusów jest ogrom - od samej narracji, przez bohaterów, na wartościowej historii kończąc. Minusem dla mnie było tylko to, o czym wspomniałam na samym początku drugiego akapitu. Co zaś możemy wynieść z tego tytułu? Na pewno refleksje. Mnóstwo refleksji. Po każdym rozdziale myślimy o sobie, o swojej sytuacji, o życiu i otoczeniu wokół. Główna bohaterka zaczyna walczyć o swoje, dochodzi do wniosków, że warto naprawiać, póki nie jest za późno. To ogromnie motywuje. Podziwiam jej odwagę i walkę o swoje.

To lektura zdecydowanie dla miłośników autentycznych historii, niosących w sobie wrażliwość zmieszaną z okrucieństwem życia. Myślę, że każdy powinien od czasu do czasu przeczytać coś takiego, by nie zapomnieć, po co żyje i jak powinien żyć. Osobiście wyczekuję na drugą część tego poruszającego tytułu.

  Moja ocena 9.5/10

Za możliwość zapoznania się z książką i zrecenzowania,  w celu niesienia jej dalej, ogromnie dziękuję samej autorce oraz wydawnictwu