"Gra, w której żyjemy" Piotr Kelar - wyd. Psychoskok

Autor: Piotr Kelar
Tytuł: Gra, w której żyjemy
Wydawnictwo: Psychoskok
Rok wydania: 2019
Tytuł oryginału: -
Nazwa cyklu: -
Liczba stron: 104







,,To, że żyjesz, nie podlega żadnej wątpliwości, bo przecież czytasz tę książkę. Twoje życie niezaprzeczalnie jest realne. To natomiast, czy książka, którą właśnie czytasz, i wszelkie inne przedmioty, które cię teraz otaczają są materialne, nie jest już tak oczywiste."

    Co byś powiedział, gdyby ktoś nagle oznajmił Ci, że nasze życie nie jest takie, jak wszyscy wmawiają? Co pomyślisz, słysząc o teorii ludzi z 2144 roku, którzy w tym momencie wcielili się w Ciebie w symulacji, więc ktoś, to Ty? Że świat, który Cię otacza, to Gra?
Treść tej książki właśnie wysuwa taką tezę. Błędy, jakie da się dostrzec w otoczeniu; wizja wydarzeń z przyszłości, jakie będą mieć miejsce do XXII wieku – to właśnie informacje, jakich dowie się czytelnik tego tytułu. Wszystko oparte jest nauką oraz wizją obecnych i przyszłych postępów technologicznych. Skąd w ogóle autor wziął tę całą symulację? Dlaczego ktokolwiek miałby grać w taką grę? Po odpowiedzi na te pytania wystarczy sięgnąć do Gry, w której żyjemy.

     Może zacznę od tego, dlaczego sama przeczytałam tę książkę, a na dodatek zostałam patronatem medialnym. Zdecydowanie przemówił do mnie motyw treści, ciekawa wizja, nietypowa, intrygująca. Co takiego autor miał na myśli? O jaką grę chodzi? Choć zdecydowanie nie wyobrażałam sobie treści taką, jaka jest w rzeczywistości. Tak naprawdę książka Piotra Kelara to długa forma rozprawki – na początku mamy tezę, a później ładnie oddzielone i przejrzyście przytoczone argumenty. Słowa „oparcie na nauce” mogą niektórych odstraszyć. Na szczęście nie ma czego się bać, ponieważ wszystko jest zrozumiale wyjaśnione, nawet dla takiej „nogi” z przedmiotów ścisłych, jak ja. Właśnie te dziedziny porusza autor, popierając wysuniętą tezę oraz jej pochodzenie – fizyka, biologia oraz troszkę z historii. Jednak fizyka kwantowa to szerokie i dziwne zagadnienie, dlatego pan Piotr radzi, by sięgnąć po dodatkowe materiały, a nawet załączył kilka propozycji w bibliografii. Książka porusza świadomość, skłania do głębszych przemyśleń, obserwacji otoczenia, analiz, a nawet mocno wpływa na wyobraźnię. Jej teoria może być trochę kontrowersyjna dla ludzi mocno wierzących, choć uważam, że jest warta przeczytania nawet jako ciekawostka, szczególnie ze względu na swoje niewielkie gabaryty. Autor nie ma oczywiście zamiaru wprowadzać żadnego zbędnego chaosu w życie czytelników, pokazuje jedynie inny kąt patrzenia na naturę otoczenia. Gdyby nie prostował swoich słów i przemyśleń, mogłoby to doprowadzić do zamieszek na większą skalę, ale widać, że zdecydowanie nie chce tego zrobić.

,,Ta książka nie ma na celu nikogo przestraszyć. Forma naszej rzeczywistości nie wpływa na to, kim jesteśmy. Istniejemy realnie. To, z czego zbudowany jest świat, nie powinno czynić naszego życia bardziej lub mniej wartościowym. (...) Nieważne przecież jest to, czy wierzysz w atomy, piksele, impulsy elektryczne czy cokolwiek innego - warto iść przez życie odważnie, nie bojąc się myślenia pozaschematycznego, nie bojąc się zmian i nie grając liniowo."
 

     Osobiście zostałam poruszona faktem istnienia symulacji naszego życia. Zaciekawiło mnie, skąd i na jakiej podstawie autor wysunął wydarzenia z przyszłości. Bardzo lubię rozmowy o własnych poglądach i przekonaniach, dlatego z chęcią przeczytałam Grę, w której żyjemy. Jako osoba pesymistyczna uważam, że książka jest wyjątkowo budująca - na początku można uznać, że skoro jesteśmy tylko symulacją, to czym się przejmować? Najlepiej przecież iść na całość i siać rozpustę oraz zniszczenie. Jednak później dzięki autorowi czujemy, iż nieważne, czy jesteśmy fikcją, czy światem realnym, gdyż nie ma podstaw przekładać jednego życia nad drugie. To bardzo pozytywnie nastawia człowieka i jego sposób myślenia. Miałam trochę problemów z tą całą fizyką, ale dowiedziałam się także kilku fajnych zagadnień. Książka jest niewielka, przez co idealnie nadaje się na jeden, dość intensywny wieczór, ale pozostawia po sobie dużo więcej. Piotr Kelar sieje nasiono, które u wybranych dojrzeje i wyrośnie, pozostawia więc ku temu bibliografię. Nie polecam jednak tej pozycji osobom, że tak powiem brzydko, „ślepym” i „ograniczonym”. Chodzi o niechęć do rozwijania umysłu i poszerzenia horyzontów myślowych. Nie powinny sięgać po nią osoby, które nie mają zamiaru otworzyć umysłu na coś nowego, bo bezgranicznie wierzą utrzymanym obecnie normom.

Moja ocena: 9/10

Ogromnie dziękuję Wydawnictwu Psychoskok za współpracę, egzemplarz do recenzji oraz otrzymany patronat nad powyższą książką.